بسم الله الرحمن الرحیم
 الله متعال در سوره‌ی مبارکه‌ی بقره آیه ی155می‌فرماید: "و لنبلونکم بشی من الخوف و الجوع و نقص من الاموال و الانفس و الثمرات و بشر الصابرین".
طبق این فرموده‌ی خداوند براستی که خداوند بندگان خود را می‌آزماید هر کدام را بطریقی، لذا فقر یکی از امتحانات الهی است که بندگان مخلص خود را بدان می‌آزماید پس شایسته است که در قبال امتحان الهی صبوری پیشه کنیم هرچند که ناخوشایند باشد صبر در مقابل فقر و نداری بسیار سخت است و برای همین است که اکثر انسان‌ها در تنگنای فقر به ستوه می‌آیند و بیشتر اوقات را با پرخاشگری و خشونت سپری می‌کنند، چون همیشه به نداشته‌ها و کاستی‌های خود می‌اندیشند و از داشته‌های خود غافلند و سپاسگزاری و خشنودی در مقابل داشته‌ها را به دست فراموشی سپرده‌اند. شاید این مثل معروف را شنیده باشید که "فقر که از در وارد شود ایمان از پنجره فرار می‌کند"،بله واقعا بجا گفته‌اند چون نداری در این دنیای پر هیاهو و وابسته به تجملات دلی مؤمن و قانع را می‌طلبد که صبورانه انتظار بکشد و زندگی و زیبایی آن را در این دنیا خلاصه نبیند و اگر چنین نباشد انسان برای رهایی از فقر و تنگدستی فکر خود را مشغول دنیا نموده و در زیر این فشار، زندگی را برای خود و اطرافیانش تنگ می‌کند. نداری، حسرتی است که از وجود خود ما سرچشمه می‌گیرد و گرنه نیاز روزانه‌ی ما انسان‌ها و خورد و خوراکمان را خداوند بزرگ تضمین نموده و تا حالا روزی را در زندگی ندیده‌ایم که گرسنه سر بر بالین بگذاریم، اما دهان آدمی را چیزی جز خاک گور پر نمی‌کند. هرگاه آدمی برای دنیا سعی و تلاش می‌کند فشار تنگدستی بر او افزون شده و کاستی‌های زندگی او را به موجودی عصبی تبدیل می‌کند تا هم خود را با افکار منفی بیازارد و هم رفتارش را با دیگران تحت الشعاع قرار دهد و این احساس نمی‌گذارد انسان با دلی آرام و سپاس از خالق هستی زندگی را سپری کند و به عبادت و بندگی الله مشغول باشد. حس نیاز، انسان را بسوی حرص و خودخواهی سوق می‌دهد و چشم انسان را متمرکز به زندگی دیگران می‌کند و حسرت را در دلش بوجود می‌آورد. فقر پیامدهای زیادی دارد اگر ما به آن اهمیت دهیم روز به روز از انسانیت فاصله می‌گیریم و زندگی را به بیهودگی می‌گذرانیم و با عصبانیت بیجا و بی مورد زندگی را بر خود و دیگران جهنم می‌کنیم اما اگر احساس نیاز را در وجود خود کاهش داده و جای آن‌را به قناعت دهیم خواهیم دید که نادیده گرفتن خیلی چیزها مصادف است با برطرف شدن آن. همیشه این را به یاد داشته باشیم که خداوند بزرگ هر چیزی را به موقع به بندگانش می‌بخشد، پس زیبنده‌ی آدمی اینست که در مقابل فقر و سختی‌ها صبر پیشه کند و حکیمانه با سرنوشت و تقدیر خود کنار بیاید تا از خشم و غضب دور مانده و به سبب آن، زندگی خود و دیگران را به نابودی نکشاند.